Cassandra Clare - Miasto kości

Tytuł: "Miasto kości" 

Autor: Cassandra Clare 

Wydawnictwo: MAG

Liczba stron: 508

Clary Fray jest z pozoru zwykłą szesnastolatką. A przynajmniej tak jej się wydaje, aż do pewnej nocy, kiedy to w nowojorskim klubie o nazwie Pandemonium zostaje świadkiem morderstwa, które widzi tylko ona. Niedługo potem jej matka zostaje porwana, a po jej domu zaczynają panoszyć się demony. Dziewczyna poznaje Jace'a, Isabelle i Aleca, którzy, jak się okazuje, są Nocnymi Łowcami, pogromcami demonów i to ich widziała w klubie tej feralnej nocy. Razem z nimi próbuje odnaleźć matkę. Przy okazji Clary dowiaduje się także wiele o świecie, o którego istnieniu dotychczas nie miała pojęcia - świecie, w którym żyją Nocni Łowcy, wampiry, wilkołaki, czarodzieje i inni oraz odkrywa prawdę o swoim pochodzeniu. 

Chyba nie ma osoby, która nie słyszałaby o głośnej serii Cassandry Clare - "Dary Anioła". Zdaję sobie sprawę, że jestem raczej jedną z nielicznych osób, która dopiero rozpoczyna z nią swoją przygodę. Ale lepiej późno, niż wcale, prawda? Nie mogłam się doczekać pierwszego tomu, dlatego niemal od razu, kiedy do mnie dotarł, zabrałam się do czytania.

"Kochać to niszczyć, a być kochanym, to zostać zniszczonym".

Zakochałam się niemal od pierwszej strony. Wciągnęło mnie, że tak się wyrażę, toteż "Miasto kości" pochłonęłam w zaskakującym tempie. Sama byłam zaskoczona, jak szybko przeczytałam tą powieść. Domagałam się więcej i na szczęście, że miałam przy sobie drugi tom, bo inaczej nie wiem, co bym zrobiła. 

Bardzo dobrze wykreowani bohaterowie stanowią duży atut tej książki. Nie byli irytujący, jak to często bywa. Wręcz przeciwnie, podobało mi się to, jak się zachowują, jakie mają cechy. A tutaj szczególnie wart uwagi jest Jace, który swoimi sarkastycznymi uwagami i zachowaniem nadawał wszystkim wydarzeniom, nawet tym poważnym, odrobinę specyficznego humoru. Tą postać zaliczam do ulubionych ( tak na marginesie, Jace - moja miłość ). 

Akcja pędzi jak szalona i nie daje nam ani chwili wytchnienia. W "Mieście kości" ciągle coś się dzieje i nie było momentów, w których bym się nudziła. Wszystkie wydarzenia są ciekawe i interesujące, dzięki czemu czytelnik z uwagą śledzi losy bohaterów. Wątek romantyczny oczywiście również się pojawia, lecz nie jest on wprowadzony "na siłę" i nie przysłania całej fabuły.

"Wszystkie bajki są prawdziwe".

Muszę przyznać, że podobał mi się styl, jakim posługiwała się autorka - prosty, ale jednak mający w sobie "to coś". Jest to debiut pani Clare i może ten język mimo wszystko nie był tak rozwinięty, ale mi przypadł do gustu. Nie znajdziemy tutaj zbędnych opisów, wszystko zastosowane jest z umiarem. 

Na koniec mogę tylko polecić Wam tą powieść, jeśli jeszcze jakimś cudem jej nie przeczytaliście. Naprawdę warto zapoznać się z tą niesamowitą historią. Myślę, że spodoba się ona nie tylko fanom fantasty, ale też innym. Jeszcze raz polecam i zachęcam do przeczytania z całego serca.