Rainbow Rowell - Eleonora i Park

Autor: Rainbow Rowell 

Tytuł: "Eleonora i Park" 

Wydawnictwo: Moondrive 

Liczba stron: 356

Eleonora to z pewnością niezwyczajna dziewczyna - ma rude włosy, dziwnie się ubiera, a Romea i Julię uważa za bogate dzieciaki. Park jest chłopakiem, który lubi czytać komiksy i któremu dobrze w czerni. Losy tych dwojga nastolatków pewnego dnia stykają się ze sobą. Oboje bardzo szybko zaczynają się interesować się sobą nawzajem i wkrótce okazuje się, że są po prostu w sobie zakochani. Jednak pewne problemy w życiu Eleonory stawiają to uczucie pod znakiem zapytania. Czy ta pierwsza miłość ma szansę przetrwać? 

Rainbow Rowell jest amerykańską autorką książek głównie dla młodzieży. W Polsce znana jest głównie dzięki właśnie Eleonorze i Parku i Fangirl. Niedawno w naszym kraju miała premierę jej powieść Linia serc. 

Przyznam, że od dłuższego czasu zabierałam się do sięgnięcia po twórczość pani Rowell, ale zawsze coś stawało mi ku temu na przeszkodzie. Niedawno jednak byłam w bibliotece w poszukiwaniach jakiejś ciekawej książki na ferie i w ręce wpadła mi właśnie Eleonora i Park. Uznałam to za znak od losu i zdecydowałam się wypożyczyć właśnie ją. 

Spodobało mi się od samego początku, a z każdą stroną coraz bardziej zanurzałam się w tej historii. Podczas lektury czułam się tak jakoś... inaczej. Nie umiem nazwać tego uczucia, ale było ono jak najbardziej pozytywne. Przeżywałam wydarzenia razem z bohaterami i muszę wyznać, że dawno żadna książka nie sprawiła, że tak bardzo utożsamiałam się z postaciami. Ostatecznie powieść tę skończyłam w mniej więcej dwa dni, a po zakończeniu pozostał niedosyt i niedowierzanie, że koniec nadszedł tak szybko. 

W Eleonorze i Parku bohaterowie są niemal namacalnie prawdziwi, z krwi i kości stworzeni. Nie ma tutaj idealnych ludzi; każdy ma zarówno wady, jak i zalety. Eleonora jest pulchną dziewczyną ze swoimi dziwactwami, a Park także posiada swoje ułomności. I właśnie to tak bardzo mi się podoba - autorka nie wyidealizowała postaci, tylko ukazała ich tak, jak normalnych nastolatków i dorosłych. 

Głównym motywem jest oczywiście miłość dwojga nastolatków. Obserwujemy, jak powoli zakochują się w sobie, a potem uświadamiają sobie, że to prawdziwe uczucie. Miłość nieidealna, ale jakże piękna i bezinteresowna.Oboje wszakże, jak wspominałam, mają wady, ale przecież jeśli ktoś naprawdę żywi uczucia względem drugiej osoby, to akceptuje ją taką, jaką jest. Sposób, w jaki został ukazany ten wątek, bardzo przypadł mi do gustu. 

Akcja powieści toczy się spokojnie, adekwatnie do delikatnego uczucia Eleonory i Parka. Autorka nie śpieszy się, powoli opisuje wydarzenia. Nie jest to nużąca forma, a wręcz przeciwnie - interesująca. Stylowi, w którym została napisana Eleonora i Park, także nie mam nic do zarzucenia. 

Wspomnę również o wydaniu książki. Okładka, według mnie, przyciąga wzrok. W dodatku jest taka miękka, tak samo strony - za to dodatkowy plus ode mnie do wydawnictwa. 

Zakończenie na początku wydało mi się trochę dziwne i uznałam je za słabe. Jednak ja, niekumata, po kilkunastu minutach wreszcie zrozumiałam to, co autorka chciała przekazać i teraz mogę stwierdzić, że jest ono dobrym dopełnieniem opowieści. 

Eleonorę i Parka z całego serca polecam tym osobom, które są jeszcze co do tej książki niezdecydowane. Ja się nie zawiodłam i myślę, że również wy się nie zawiedziecie. To piękna historia o pierwszej miłości, która wywiera na czytelniku niesamowite emocje. Z chęcią sięgnę po kolejne książki tej autorki.